W trzecią niedzielę Wielkiego Postu 15 marca 2009 na mszy św. wspólnie z animatorami ze wspólnoty z Sulejówka, Halinowa, Falenicy, Michalina, Otwocka etc..., dziękowaliśmy Panu Bogu za owoce wielkopostnych rekolekcji. (kilka ujęć możecie zobaczyć w galerii zdjęć). Po mszy było krótkie spotkanie, które poprowadził Grzegorz Konopiński, zachęcając do głębszej relacji z Jezusem i bardziej świadomego życia wiarą i jej wartościami.
W dniach 8-11 marca 2009 r. w naszej parafii przeżywaliśmy wielkopostne ćwiczenia duchowe, które prowadził X. Piotr Główka – odpowiedzialny za Diakonię Misyjną Ruchu Światło-Życie http://www.wpraga.oaza.pl w Diecezji Warszawsko-Praskiej wraz z młodzieżą i rodzinami z Domowego Kościoła.
Wiemy co to jest post, ale tu jest coś więcej – jest WIELKI! W sercu więc rozważam – wielki, bo dotyczy sprawy najważniejszej na świecie, sprawy Chrystusa. Czterdziestodniowy post Chrystusa – to było preludium do Jego misji powierzonej mu przez Ojca. Liczyło się posłuszeństwo.
Jak się czujesz?
Musiałem napisać do Ciebie ten list, aby Ci powiedzieć jak bardzo troszczę się o Ciebie. Widziałem Cie wczoraj, jak rozmawiałeś ze swoimi przyjaciółmi. Czekałem na Ciebie cały dzień mając nadzieję, że porozmawiasz ze mną.
Dałem Ci zachód słońca, aby zakończył Twój dzień i chłodny powiew wiatru, abyś mógł odpocząć, i czekałem...
Nic tak nie przeraża człowieka „nowoczesnego” jak możliwość istnienia Boga. Niestety, taka możliwość -istnienia Boga- sprawia, że człowiek obawia się już nie Boga policjanta, który Go ukarze za jego grzeszki, ale faktu, że jeśli Bóg istnieje, to człowiek nie jest panem świata i nie wolno mu robić co mu się podoba. Człowiek współczesny obawia się możliwości istnienia Boga z jednego, podstawowego powodu, a jest nim pycha.
Iz 62,1-5
Przez wzgląd na Syjon nie umilknę, przez wzgląd na Jerozolimę nie spocznę, dopóki jej sprawiedliwość nie błyśnie jak zorza i zbawienie jej nie zapłonie jak pochodnia. Wówczas narody ujrzą twą sprawiedliwość i chwałę twoją wszyscy królowie. I nazwą cię nowym imieniem, które usta Pana oznaczą.
Kończy się Adwent. Już dzisiaj wieczorem zasiądziemy do wigilijnej kolacji, będzie podniośle i uroczyście, chociaż na pewno w wielu domach smutno i skromnie, żeby nie powiedzieć ubogo. I po kolacji być może stać nas jeszcze będzie na kilka kolęd, a może nawet na nocną wyprawę do kościoła „na Pasterkę”. Leniwie upłyną dwa kolejne świąteczne dni ... i może na tym skończą się święta?
“Kto w drobnej rzeczy jest wierny, ten i w wielkiej będzie wierny; a kto w drobnej rzeczy jest nieuczciwy ten i w wielkiej nieuczciwy będzie.” Łk 16,10
Pocieszcie, pocieszcie mój lud! - mówi wasz Bóg. Przemawiajcie do serca Jeruzalem i wołajcie do niego, że czas jego służby się skończył, że nieprawość jego odpokutowana, bo odebrało z ręki Pana karę w dwójnasób za wszystkie swe grzechy, Głos się rozlega: Drogę dla Pana przygotujcie na pustyni, wyrównajcie na pustkowiu gościniec naszemu Bogu!